Мојот син тогаш имаше четири години. Одеше на фудбалски тренинзи еднаш неделно. Ги сакаше и ги мразеше тие часови. Му беа возбудливи, фрустрирачки и забавни и неодоливи. Сите тие измешани чувства што се интензивни и очекувано непредвидливи кога имате само четири години. Сите сме го доживеале тоа, нели? Едно утро „емотивните копчиња“ на мојот син … Продолжи со читање Ако момчињата што плачат се тешат наместо да се засрамуваат, нема да има толку лути мажи